Mruganie

Mruganie to nieodłączna część dobrego aktorstwa oraz dobrze nawilżonego oka. To coś więcej niż dwie proste pozy: otwarta – zamknięta. Trzeba wiedzieć jak i kiedy dobrze mrugać.

Biologia. Lekcja 2

Mrugamy między innymi po to, żeby nawilżyć oko. I to często, bo średnio 17 razy w ciągu sekundy. Dlaczego by nie na pałę wstawić mrugnięcie do naszej animacji? Prędzej czy później będzie pasować. Otóż… takie randomowe wstawianie mrugnięcia (np. bo nic się nie dzieje) to najczęstszy błąd przy animacji twarzy. Zatem:

1. Mrugamy, gdy oko długo nie zostało zwilżone. Ale to nie znaczy, że musi się to dziać co te 3 sekundy.
2. Mrugamy, gdy chcemy sami sobie potwierdzić naszą myśl. Przedstawiając komuś nasz pomysł najczęściej na zakończonym zdaniu (lub kluczowym słowie) mrugniemy. To taka „umysłowa kropka”. To samo tyczy się, gdy postać dozna „oświecenia”.
3. Mrugamy, gdy obracamy głowę lub wykonujemy większy ruch oczami. ZAWSZE! No… chyba, że postać jest bardzo przestraszona.

No ok, wiemy już dlaczego mrugamy. Teraz czas na typy mrugnięć w animacji!

Kliknij na każdy filmik, by przeklatkować na nowej stronie (zatrzymaj i poruszaj strzałkami).

Standardowe mrugnięcie (2-1-3)

Najczęściej używane mrugnięcie. Użyjemy przy obrocie głowy, wpatrywaniu się lub do przytrzymania postaci przy życiu. Dobrze widoczne w dalekich kadrach – mamy wyraźne zamknięcie oka.

Pozycja startowa

Górna powieka ponad połowa drogi. Dolna lekko w górę. Tu już startują brwi.

Pełne zamknięcie.

Brwi lekko w górę – ciągną powieki.

Brwi dalej w górę. Dolna powieka nieruchomo, górna już zaczyna odkrywać prawie całą źrenicę.

Brwi dalej w górę. Górna powieka na 3/4 drogi. Dolna ze slow in leci w dół.

Pełne otwarcie

Szybkie mrugnięcie (2-3)

Najczęściej używane przeze mnie mrugnięcie. Ale to nie znaczy, że jest „lepsze”. Po prostu nigdy nie mam czasu na zabawę detalem przy mruganiu. Dobre mrugnięcie, gdy postać jest przestraszona lub zła.

Pełne otwarcie

Górna powieka w połowie drogi. Dolna lekko w górę. Brwi w połowie drogi.

Pełne zamknięcie

Wystrzelenie brwi w górę. Reszta analogicznie jak w standardzie.

Brwi prawie na miejscu. Slow in górnych powiek.

Pełne otwarcie.

Naturalne mrugnięcie (2/3-2-4)

Dobre mrugnięcie przy bliskich kadrach. Naturalne, mięsiste mrugnięcie. Tu pchamy detal. Czas mrugnięcia może różnić się w zależności od postaci. Robimy tak, by wyglądało dobrze, naturalnie. Wszelki zgrzyt powinien być od razu widoczny i wyeliminowany.

Pełne otwarcie.

Górne powieki zaczynają lecieć w dół. Lekko ciągną brwi. Dolna powieka nieruchomo lub dosłownie ruch o 5%.

Górna powieka w połowie drogi. Zamknięcie jest na fast in, więc zostawmy sobie trochę miejsca. Dolna powieka leci w górę. 

Zamknięcie.

Kompresja wewnętrznej części brwi. Pamiętamy o polikach. Popychamy linię zamknięcia powiek w dół.

Środkowa część brwi do góry – ciągnie powieki. Jeżeli mamy możliwość to otwarcie powiek zaczynamy od wewnętrznych kącików. Dolna powieka jeszcze lekko przylepiona do górnej. Nawet możemy się pokusić o ruch do góry. Oczy lekko do dołu. Źrenice rozszerzone – przed chwilą było ciemno.

Slow out powiek. Oczy  i źrenice na 80% normy. Pamiętamy o polikach i brwiach.

Powieki bliskie finalnej pozycji. Środek brwi goni wewnętrzną część. Oczy i źrenice na 100%.

Pełne otwarcie.

Cartoonowe mrugnięcie (2-1-3)

Dobrze sprawdza się przy cartoonowych postaciach – duże, wyłupiaste oczy. Wszystko wyolbrzymiamy – większy ścisk. Do tego jedno oko opóźnione o klatkę. Wygląda o wiele ciekawiej!

Pełne otwarcie.

Jedno oko już zaczyna mrugać jak w standardowym mrugnięciu. Najczęściej wybieram te, które jest od strony kamery lub w kierunku którym głowa się obraca.

Drugie oko zaczyna gonić. Pierwsze ma już pełne zamknięcie. Brwi poruszają się identycznie.

Pełne zamknięcie. Wewnętrzna część brwi kompresuje od góry, a poliki od dołu. Tutaj przebijamy pozę na wyczucie. Nie może też być nieestetycznego szoku z klatki na klatkę.

Jedno oko rozpoczyna otwarcie jak w standardowym mrugnięciu.

Drugie oko goni.

Tu czasem robię małe przestrzelenie. Często daje to nam ciekawszą animację. Otwarcie pierwszego oka na 110%. Brew do góry też o 110%.

Otwarcie pierwszego oka na 105%, drugiego na 110%.

Pierwsze oko już finalna pozycja, drugie jeszcze na 105%.

Pełne otwarcie.

Flirtowanie/trzepanie rzęsami (1-2 *2)

Klasyczne trzepanie rzęsami romantyczki. Nic dodać, nic ująć.

Pełne otwarcie.

Zamknięcie oczy na 80%. Pilnujemy, by źrenice były cały czas widoczne. Możemy dać mniejsze zamknięcie (lub dłuższe) gdy oczy są wyjątkowo „wysokie”.

Górna powieka na 50%.

Pełne otwarcie.

Pełne otwarcie na kolejnej klatce. Ten odstęp regulujemy już ręcznie per postać. Po tym robimy jeszcze raz to samo.

Jedno ale na zakończenie

Zwróćcie uwagę, że powyższe mrugnięcia to nie jest „przepis na super działające mruganie w każdej sytuacji”. Musimy wiedzieć kiedy i jak mrugnąć. A tu się kłania nasz poziom aktorstwa. Jeżeli jeszcze nie czujesz się na siłach, by od razu podjąć decyzję jakiego mrugnięcia użyć, to cóż – polecam nagranie/przejrzenie referencji. Szczególnie z filmów. Aktorzy doskonale potrafią „teatralnie mrugać”.
Pamiętacie? Animacja to obserwacja! :-)

A jako bonus świetny filmik szybko zdradzający jak łatwo i miło uzyskać ładne mrugnięcia:

Na potrzeby tego wpisu został użyty rig Cenk dostępny dla posiadaczy książki How to Cheat in Maya 2013.