Secondary action odnosi się do tworzenia ruchu w ten sposób by wzmocnić lub ulepszyć główną akcję. W skrócie to każda animacja, która nie jest kluczowa dla ujęcia.
Akcja drugoplanowa powinna być na tyle subtelna by nie odciągała widza od tego co się dzieje. Może ona także być uważana za podświadomy i całkowicie naturalny ruch.
Na przykład: Postać biorąca prysznic. Główną akcją będzie mycie się, natomiast akcją drugoplanową może być gwizdanie/śpiewanie.
Proste, prawda?
Frank Thomas i Ollie Johnston w ’The Illusion of Life’ przedstawili prostą receptę na secondary action. Na początku animujemy najważniejsze ruchy, upewniając się, że wyglądają one tak jak chcieliśmy, przekazując myśl w możliwie jak najmocniejszy sposób. Później wracamy do początku naszej animacji dodając nowe elementy akcji drugoplanowej. A jeżeli jest taka potrzeba wracamy ponownie by upewnić się, że akcja pierwszo- i drugoplanowa jest ze sobą poprawnie połączona. Na koniec upewniamy się, że nasza cała animacja wygląda naturalnie.
Poprawnie użyta drugoplanowa akcja wzbogaci scenę, doda naturalne elementy (w rozumieniu aktorstwa) do animacji oraz uwydatni charakter postaci.
